'Ik drink twee werelden, in ene teug'

Als ik denk aan de momenten waar ik veel heb geleerd bij de Haagse cultuuracademie, kan ik moeilijk kiezen, maar wat op mij wel indruk maakte was het verhaal van de Keti Koti tafel. Het was mooi om te ervaren hoe mensen op die manier in dialoog gaan en open staan voor elkaar.

Er zijn evenveel verschillen als er mensen zijn, zegt het cliché. Het mooie is dat ieder persoon - en zeker diverse culturele groepen -  zijn eigen manier heeft om die te vertellen. Begrip begint bij naar elkaar luisteren en van luisteren naar inlevingsvermogen. En op die manier leren we steeds van elkaar in deze stad. Door kunstzinnige participatie leer je de normen en waarden van je gemeenschap en raak je bekend met het repertoire van uitdrukkingsvormen van die gemeenschap.

De culturele waarde van Den Haag zit ook in de diversiteit aan mensen die de stad rijk is, alleen zouden meer mensen dat verhaal mogen vertellen. Verhalen uit heden en verleden. Met de Haagse CultuurAcademie hebben we een kleine reis gemaakt door het culturele landschap en we hebben verschillende verhalen gehoord. We hebben de verbinding opgezocht en getracht een beeld te vormen van wat we hebben gehoord en geleerd. Want om tot oplossingen te komen heb je kennis van het verleden nodig. Je kunt geen stap vooruitzetten zonder te weten waar je vandaan komt. Kunst draagt ook de kennis van het verleden aan. Kunst en cultuur kunnen ons helpen om kritisch na te denken, om perspectief te zien en te relativeren. Vaststaat dat veel Europese steden met dezelfde thematiek bezig zijn.  We kunnen als stad daar ook van leren.

Belangrijk is de verbinding te zoeken met de verschillende stadsdelen, wijktheaters en cultuurankers. Kennis delen en die spreiden. We kunnen allemaal wel afzonderlijk mooie dingen programmeren voor een divers publiek, maar zonder je echt te verdiepen in wat herkenning geeft voor het publiek dat je wil bereiken, maakt dat het succes van korte duur is. Verbinding is hierbij een kernwoord dat ik graag wil gebruiken; verbinding van zand en veen, verbinding van jong en oud publiek, verbinding met de diverse delen van de stad. Zoals Gerrit Achterberg eens zei over Den Haag, ‘’Ik drink twee werelden, in ene teug’’.

Stigma’s van voorgaande generaties doorbreken en een nieuw bladzijde omslaan in het verhaal van de stad. Wij hebben een gedeelde geschiedenis in deze stad en ook wij zullen onze sporen achterlaten. Zo hoop ik dat met onze daadkracht, wij met de culturele sector, kunnen werken aan het tegengaan van uitsluiting en aan meer solidariteit en sociale cohesie voor onze stad achter de duinen.

Mohamed Ziani

‘Ik drink twee werelden, in ene teug’ uit het gedicht Passage van Gerrit Achterberg